Μικρά κεριά μέσα στη πόλη οι άνθρωποι.
Καίνε τη ζωή τους με την ίδια τους τη φλόγα, σκόρπια, εδώ κι εκεί
Δεν μπορούν να κάψουν κάτι άλλο.
Σβήνουν ένας ένας προσδίδοντας στην ατμόσφαιρα λίγο καπνό από τη καμμένη σάρκα τους.
Κάποιοι αναρωτιούνται, τι είναι αυτό που μυρίζει.
Η Νίτσα πήρε καινούργιο τζιπ για να πηγαίνει στο περίπτερο να αγοράζει γκοφρέτες.
Κι ο Ιάσονας αγοράζει ζαμπόν και ταϊζει τις σφήκες που φτάνουν στη βεράντα του από τη Πεντέλη. Φρέσκο βούτυρο και λαχταριστό ζαμπόν σερβιρισμένο πάνω σε χειροποίητα πιάτα από σκληρή πορσελάνη.
Άνθρωποι πεθαίνουν… μα ζουν οι μέλισσες…
Και το ζευγάρι στο ρετιρέ, γεύεται το βασιλικό πολτό.
Τα μαγιώ στεγνώνουν απλωμένα στον απαλό αέρα.
Όλοι κρατάνε το χρώμα του καρότου για το χειμώνα…
Το μπάρμπεκιου των ψυχών συνεχίζεται.
Dimitris Manousakis — Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο
Και… στα μαύρα μεσάνυχτα, υπάρχουν μεσημέρια!!!. Αρκεί να ξέρεις να τα δείς, και να τα ξεχωρίσεις.
Κώστα ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Το θεωρώ τιμή που έκανες το κόπο να μου γράψεις.