Ξέφρενη Γιορτή

 

 

Ζωή μοντάζ

Ξεχασμένο παγωτό που λειώνει στο άκουσμα του κτύπου κάποιου τηλέφωνου.

Συζήτηση βανίλια

Τα νύχια κομμένα

Τα παπούτσια σκονισμένα, αφόρετα από τις ημέρες του περασμένου μήνα

Ραντεβού στη σκέψη

Ο καφές γλυκός για τέρψη

Το χέρι στη τσέπη

Η μοναξιά σαν τη γρίπη καθηλώνει το βαριεστημένο βλέμμα στο παράθυρο

Πώς να ταξιδέψω με αυτό το βιβλίο. Που να πάω χωρίς τις δυνατές μηχανές κάποιου αεροπλάνου που θα με απογειώσουν.

Πώς να δω τον κόσμο κάτω από τα σύννεφα.

Ο ήχος από τις παντόφλες στο ξύλινο πάτωμα μοιάζει με τη νοσταλγική μουσική κάποιας κιθάρας. Κάνει γύρους μες στο μυαλό σαν τη μεγάλη κούνια στο λούνα παρκ.

Οι μικρές πεταλούδες άφησαν στίγματα πάνω στη τέντα και χάθηκαν. Εκεί σε λίγες μέρες θα γεννηθούν οι νέες πεταλούδες.

Μια σταγόνα παλιάς κολώνιας σε ένα μικρό πιάτο με λίγο νερό φέρνει την ευωδιά της άνοιξης.

Ο κούκος, παλιό ρολόϊ στο τοίχο, διαθήκη vintage, φωνάζει τις ώρες,μία, μία για να θυμίζει πως όλοι κάτι έχουν να πουν.

Που είναι η βροχή της πρόβλεψης;

Πάλι έξω έπεσαν οι μετεωρολόγοι.

Ένα ραντεβού που το περίμενα και σήμερα μα δεν φάνηκε στ αλήθεια.

Ποιος νοιάζεται πραγματικά για τη βροχή;

Οι λιγοστοί σφυγμοί δεσμεύουν την αναπνοή για αναμονή.

Πάλι τη νύχτα μονότονα θα ακολουθήσει το επόμενο ξημέρωμα.

Ένα μικρό κόμμα στη φράση για να γραφτεί ο στεναγμός. Ύστερα μια τελεία σαν κλειστή κουρτίνα που κρατάει μέσα το φως.

Ασταμάτητη σκέψη.

Ώρα για ξέφρενη γιορτή.

Ο Ναυαγός Του Ουρανού

 

 

Ή ταξιδεύουμε ή περιμένουμε νάρθει κάποιος  από ένα ταξίδι.

Ο ωκεανός, απέραντος και μυστικός

Βασανίζει με επιμονή την σκοτεινή σκέψη μου

Στύβει το νου μου σαν ένα σπόγγο

Και πλημμυρίζει την απεραντοσύνη του με τα δάκρυά μου

Στέκομαι όρθιος και κοιτάω τη φωτεινή πινακίδα του αεροδρομίου με τις αφίξεις

Μια άφιξη με νοιάζει τώρα. Μια άφιξη που αργεί. Ας είμαι αλλού. Ας είμαι μακριά. Αυτή η άφιξη με νοιάζει τώρα.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………

Ταξιδεύει, πετώντας στον ουρανό κι ακουμπά στην άκρη του προσκέφαλου

Κοιμάται ενώ συγχρόνως ακούει το συνεχή ήχο από τις μηχανές του αεροπλάνου

Ονειρεύεται τις αγκαλιές κατά την άφιξη στο προορισμό του…

Ονειρεύεται τη χαρά, τον αγγίζει η αγάπη των δικών του ανθρώπων…

Ουρανέ, απέραντε, τόσο γνωστέ και τόσο άγνωστε

Μη τον ξυπνάς. Άσε τον ήχο από τις μηχανές του αεροπλάνου να συνοδεύει τον ύπνο του.

Ας τον να ζήσει μέσα στο όνειρο αιώνια, σαν ένας χαμένος δικός σου ναυαγός.

………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Άκουσε ο ουρανός. Και πήρε τη ψυχή του. Τη πήγε μακριά την έκρυψε καλά…

Ποτέ να μη ξυπνήσει και χάσει το όνειρο που του έδοσε χαρά.

_Τώρα έγινε η λύπη μου απέραντη και μυστική. Πόνος βουβός και δάκρυ ωκεανός… καθώς διαβάζω του άδειου τάφου την επιγραφή.

Για του ουρανού το ναυαγό να πω μια προσευχή

Μέχρι να ονειρευτώ κι εγώ τόση χαρά, πετώντας πάνω απ’ τον απέραντο ωκεανό σαν αστραπή.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ρίσκο η ζωή. Το διαλέγουμε μόνοι μας. Ισορροπούμε σε τεντωμένο σχοινί. Και ταξιδεύουμε…   

Ρύζι Στον Ατμό

Στη Γκίνζα σ’ ένα μπαρ, τυλίγω σε χαρτάκι το καπνό

Μια μυρωδιά μ’ αγγίζει,

ρύζι στον ατμό.

Ο σεφ ακροβατεί στης φλόγας το θυμό

Κι εγώ σε περιμένω με καημό

Χιονίζει στο Τόκιο απόψε

Θολά τα τζάμια του μπαρ

Ένα μικρό καρτελάκι σ’ ένα μπουκάλι γράφει το όνομά μου

Κάβα εδώ και καιρό,

σε περιμένω, ρύζι στον ατμό.

Κάτι μου λέει με χαμόγελο ο σεφ, του απαντώ, ευχαριστώ

Βούτυρο φρέσκο που το λειώνει, άρωμα ονειρικό

Η πόρτα ανοίγει με τη φωνή του ανέμου, μες στις υπόλοιπες φωνές του κόσμου, ματιές που σε κοιτούν

Μπαίνεις στο μπαρ και οι νιφάδες του χιονιού σαν άγγελοι σ’ ακολουθούν.

Ζεστή η αγκαλιά μου, μεγάλη η χαρά μου

Με φιλάς, σε φιλώ

Ο σεφ χαϊδεύει τη φωτιά με τρόπο μαγικό

Η σάλτσα δένει όσο πρέπει κι απλώνεται στο πιάτο σαν σκίτσο σουρεαλιστικό

Μου λες σ’ αγαπώ. Χαρά, το όνειρο. Κτυπά η καρδιά μου, πόσα έχω να σου πω…

Ρύζι στον ατμό.

Άδειασε το μπουκάλι το αλκοόλ. Έμεινε κρεμασμένο το  όνομά μου σαν μια ανάμνηση θολή, σε εκείνο το μπαρ στη Γκίνζα…

Ένα χαρτονόμισμα παλιό, μια καρτποστάλ με χαρακτήρα τοπικό, και ένα σου φιλί σε αποτύπωμα  σ’ ένα χαρτί λευκό.

Ντεκόρ που περιμένει πάνω σ’ ένα καθρέπτη σε εκείνο το μπαρ στο Τόκιο

Περιμένει και μετρά τις μέρες μέχρι να γίνει ρετρό κι αιώνιο.

Μα τώρα είσαι πάλι εδώ

Τραγούδι ερωτικό, νοσταλγικό

Μου φέρνεις τη χαρά, ανάβω τα ρεσώ

Οι φλόγες τρεμοπαίζουν και οι σκιές στους τοίχους χορεύουν

Ο σεφ με τρόπο μαγικό, προβάλεται στης μνήμης το κενό

Στο σπίτι, στο καθιστικό, τυλίγω σε χαρτάκι το καπνό

Τραγούδι ερωτικό και μου φωνάζεις σ’ αγαπώ

Μου σφραγίζεις τα μάτια με τα χέρια σου να μη μπορώ να δω

Μια μυρωδιά μ’ αγγίζει, μου θυμίζει.

Ρύζι στον ατμό

Κι η σάλτσα φίλτρο ερωτικό, μαγικό δώρο, μυστικό…

Σας αφιερώνω αυτό το όμορφο ερωτικό τραγούδι με τη μοναδική γεμάτη πάθος φωνή της   Kei Unsuku

『ベサメムーチョ』 （Bésame mucho）　桂銀淑 　계은숙-

«Besame Mucho» (Bésame mucho) Keiunsuku 계은숙

Το Άγνωστο Ποτάμι

 

Το «ποτάμι» αν δεν το έχεις ζήσει από μικρό παιδί,να το γνωρίζεις καλά, δύσκολα το εμπιστεύεσαι…

 

Το φεγγάρι πέφτει στο ποτάμι και τα πιράνχας ορμούν να το φάνε. Το ποτάμι.

Ποιο ποτάμι; Το κόκκινο, το πράσινο, το πορτοκαλί;

Ποιο ποτάμι; Το μεγάλο, το μακρύ, το μικρό; Το ξεροπόταμο;

Ποιο ποτάμι; Το ρηχό ή το βαθύ;

Ποιο ποτάμι; Το ποτάμι με τις πάπιες; Το ποτάμι με τους κύκνους; Το ποτάμι με τους κροκόδειλους; Η το ποτάμι με τους καλοθρεμμένους ιπποπόταμους;

Ποιο ποτάμι; Μήπως το κρυφό ποταμάκι;

Ποιο ποτάμι; Το ορμητικό αυτό που παρασέρνει τα πάντα στο πέρασμά του και όλα τα φερτά υλικά τα αποθέτει ανακατεμένα με λάσπη κουρασμένα και ζαλισμένα στις εκβολές…

Περιπέτεια το ποτάμι. Εγκυμονεί κινδύνους. Μπορεί να έχει και νερόφιδα. Πώς να το διασχίσω εάν δεν ξέρω τι ποτάμι είναι αυτό…. Από πού πηγάζει; Και που έκβάλλει, σε θάλασσα πλατιά ή σε άγνωστη λίμνη…

Να ξέρω τι βάρκα να πάρω….

Να πάω για ψάρεμα με καλάμι ή με ψαροντούφεκο;

Μπα….δεν μου αρέσουν τα μυστήρια ποτάμια…. Υπάρχουν σημεία απόμερα και καμιά φορά εκεί στη πυκνή βλάστηση υπάρχουν και πτώματα.

Αν πρόκειται για «ποτάμι», προτιμώ και ψηφίζω «The yellow river».

Christie – Yellow River – 1970

Μασκαράς Εκατομμυριούχος

Πήρα μάσκα από μαύρο σατέν με χάντρες και με πούλιες

Πήρα σερπαντίνες σε όλα τα χρώματα, πήρα σφυρίχτρες πολύχρωμες, αναπτυσόμενες σαν τις ουρές των πιθήκων

Πήρα και ψηλό καπέλο.

Ξέχασα να πάρω κομφετί

Δεν πειράζει

Είχα κάποιες οικονομίες σε ένα συρτάρι. Δύο πολύχρωμα μεγάλα πακέτα, σφικτά δεμένα, από χαρτονομίσματα, κίτρινα, πράσινα και μωβ.

Μέχρι το βράδυ του χορού θα τα έχω κόψει όλα. Θα τα έχω κάνει κομφετί.

Πόσο χαρούμενος είμαι όταν καταστρέφω αυτά που όλοι μου ζητάνε με επιμονή…

Τι ηδονή!

Όταν αυτά που οι τράπεζες λαχταρούν τόσο πολύ, εγώ τα κάνω κομφετί.

Σκιά η καλύβα στο πανί, σκιά και το παλάτι και η ζωή, άμμος στο χωνί.

Λέω να ντυθώ εκατομμυριούχος αυτό το χρόνο! Στο χορό των μασκαρεμένων.

Να μη ταιριάζω καθόλου με αυτό που πραγματικά είμαι…

Η αφίσα από το διαδίκτυο Νηπιαγωγείο Morning Star Αποκριάτικο Πάρτι